120 lat temu, 11.8.1892, wydano prawo wprowadzające koronę jako środek płatniczy na terenie Austro-Węgier. Doszło do tego po reformie walutowej za czasów cesarza Franciszka Józefa I.
Korona austro-węgierska była nową walutą starego mocarstwa od 1892 r. do rozpadu monarchii w 1918 r. Do czasu reformy walutowej używano „złotego”. W Austrii mówiono na niego „gulden”, na Węgrzech „forint” a na ziemiach czeskich „zlatý”, „zlatka” lub „zlatník”. Ponieważ Austro-Węgry były unią, każde z państw dla wspólnej waluty używało własnej ofi cjalnej nazwy – w Austrii było to „Krone” a na Węgrzech „korona”. Wartość korony monarchii austriackiej bazowała na wartości złotego w stosunku 1 złoty = 2 korony (to wtedy powstało używane do dziś potoczne określenie „pětka”, czyli „piątak”, odnoszące się do 10 koron). Jedna korona składała się ze 100 jednostek cząstkowych, które nosiły ofi cjalną nazwę „Heller” (w j. niemiecki,), „fi ller” (w j. węgierskim) i haléř (w j. czeskim). Od 1900 r. w Wiedniu drukowano dwujęzyczne banknoty. Z jednej ich strony znajdował się niemiecki a z drugiej węgierski napis określający wartość nominalną. Wartość w pozostałych językach można było odcztać w dolnej części. I wojna światowa oznaczała rozpad monarchii a zarazem kres jej korony. Walutą nowo powstałych państw sukcesyjnych stała się wprawdzie korona (korona czechosłowacka, korona austriacka, korona węgierska i korona jugosłowiańska), ale i ta wyszła z użytku.
-mak-
Nesouhlas se zpracováním Vašich osobních údajů byl zaznamenán.
Váš záznam bude z databáze Vydavatelstvím KAM po Česku s.r.o. vymazán neprodleně, nejpozději však v zákonné lhůtě.
