Kościół św. Barbary, klejnot późnego gotyku i jedna z czterech budowli typu katedralnego w Czechach, jest wraz z katedrą Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela oraz historycznym centrum Kutnej Hory zapisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Piękno tej budowli do dnia dzisiejszego świadczy o sławie i bogactwie srebrnej Kutnej Hory.
Świątynia poświęcona jest pannie Barbarze, wczesnochrześcijańskiej męczennicy, która wzywana jest jako pomocnica w potrzebie, pośredniczka dobrej śmierci i patronka wszystkich, którzy mają niebezpieczny zawód, zwłaszcza górników. Początki budowy, które sięgają do drugiej połowy XIV wieku, związane są z renomowaną strzechą budowlaną Petra Parleřa. W kolejnych okresach budowę kontynuowało szereg genialnych artystów oraz budowniczych, między innymi znany Benedykt Ried. Jest on autorem tzw. empory (galerii wewnętrznej na piętrze katedry), koncepcji charakterystycznych dachów namiotowych i przesklepienia nawy głównej świątyni. W połowie XVI wieku, kiedy nastał upadek wydobycia srebra w kopalniach Kutnej Hory, prowizorycznie zamknięto kościół. Kolejne stulecia przyniosły falę rekonstrukcji i wymian inwentarza, większością w duchu baroku. Obecny wygląd świątyni pochodzi z przełomu XIX i XX wieku, gdy przebiegła w wielkim zakresie regotyzacja i całkowita renowacja świątyni. Świątynia św. Barbary to wielobarwna galeria cennych gotyckich fresków i sztuki kamieniarskiej, gdzie swój ślad zostawiły wszystkie pokolenia. Nawie głównej dominuje ambona renesansowa z boazerią barokową. Wykształceni i pobożni jezuici wyposażyli świątynię wielką ilością ołtarzy barokowych, posągów i obrazów. Hojni donatorzy neogotyckiej rekonstrukcji na początku XX wieku ozdobili dużą ilość okien witrażami, na nich malarz František Urban zformował szereg tematów czysto chrześcijańskich, ale zarówno ważne wydarzenia jego współczesności.
foto © Město Kutná Hora; autor František Renza
Nesouhlas se zpracováním Vašich osobních údajů byl zaznamenán.
Váš záznam bude z databáze Vydavatelstvím KAM po Česku s.r.o. vymazán neprodleně, nejpozději však v zákonné lhůtě.
